Aρχική σελίδα

Αναρχική σελίδα αντιπληροφόρησης και δράσης

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ
ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ

 Ο πόλεμος "χαμηλής έντασης" που διεξάγεται σήμερα στα προάστια-γκέτο των δυτικών μητροπόλεων, κι αύριο μέσα στην καρδιά τους, είναι μέρος του παγκόσμιου πολέμου που διεξάγουν τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά του κόσμου για τη λεηλασία και την καθυπόταξη της ανθρωπότητας. Από τη Βαγδάτη και τους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Παλαιστίνη ως τα ναρκοθετημένα σύνορα της Ευρώπης-φρούριο, κι από τα κολαστήρια του Γκουαντανάμο και του Αμπού Γκράιμπ ως το καθεστώς έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση του "εσωτερικού εχθρού" στις δυτικές μητροπόλεις.

Η εξέγερση που έχει ξεσπάσει εδώ και δυο και πλέον εβδομάδες στις φτωχογειτονιές της Γαλλίας ως αυθόρμητη αντίσταση των καταπιεσμένων σε ένα από τα μέτωπα αυτού του πολέμου, σηματοδοτεί την εκρηκτική δυναμική της νεολαίας που ζει στα γκέτο των καπιταλιστικών μητροπόλεων - όταν αυτή δρα ως συλλογικό υποκείμενο - και καταδεικνύει την πολιτική και πολιτιστική χρεοκοπία ενός συστήματος βασισμένου στον αποκλεισμό, τον τρόμο και την εξαθλίωση μεγάλων κοινωνικών κομματιών.

Αυτό που πυροδότησε την εξέγερση είναι ένα από τα αναρίθμητα περιστατικά αστυνομικής τρομοκρατίας που διαδραματίζονται στα φτωχά προάστια των γαλλικών πόλεων, εκεί που ζουν οικογένειες μεταναστών - αλλά και αυτόχθονων - προλετάριων : σε ένα προάστιο του Παρισιού, δυο νέοι, παιδιά μεταναστών, τρέχοντας να γλιτώσουν από μπλόκο της αστυνομίας, σκοτώνονται από ηλεκτροπληξία σε έναν υποσταθμό ηλεκτρικού ρεύματος. Όλη τη νύχτα, η γύρω περιοχή μετατρέπεται σε πεδίο μάχης με τις δυνάμεις καταστολής. Τις επόμενες μέρες, οι ταραχές εξαπλώνονται και στα υπόλοιπα προάστια του Παρισιού και στη συνέχεια πολλών πόλεων της Γαλλίας. Οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που αναπτύσσονται στους δρόμους δέχονται καθημερινά επιθέσεις. Κρατικά και ιδιωτικά κτίρια (αστυνομικά τμήματα, δικαστήρια, εμπορικά κέντρα, αντιπροσωπείες εταιρειών) γίνονται στόχος των εξεγερμένων. Αμέτρητα αυτοκίνητα παραδίδονται στις φλόγες. Το κράτος αδυνατώντας να ελέγξει την κατάσταση, επιβάλλει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης που επιτρέπει στις τοπικές αρχές να εφαρμόζουν μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας και των συγκεντρώσεων, καθώς και αστυνομικές έρευνες χωρίς δικαστικό ένταλμα. Παρόλα αυτά, οι επιθέσεις συνεχίζονται. Και οι διεργασίες που γέννησε αυτή η εξέγερση σε επίπεδο συνείδησης των καταπιεσμένων παραμένουν υπόγειες και απειλητικές για το καθεστώς.

Η εξέγερση στις φτωχογειτονιές των γαλλικών πόλεων - εξέγερση που θυμίζει εκείνη των μαύρων και των ισπανόφωνων στο Λος Άντζελες το 1992 - αποτελεί μια από τις αυθεντικότερες εκφράσεις του σύγχρονου κοινωνικού-ταξικού πολέμου όπως αυτός διεξάγεται στην καρδιά της πολιτισμένης Δύσης, εκεί όπου συσσωρεύεται ο πλούτος και η δύναμη των αφεντικών, αλλά και η φτώχεια, η απόγνωση και η οργή των απόκληρων της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αυτών που αποτελούν τον "τρίτο" κόσμο στο εσωτερικό του "πρώτου" κόσμου. Ας σημειωθεί εδώ ότι τα γκρίζα προάστια-γκέτο στο Βορρά είναι ο,τι και οι φαβέλες-παραγκουπόλεις στο Νότο : αποθήκες ψυχών του σύγχρονου μητροπολιτικού υποπρολεταριάτου.

Πρόκειται για έναν κόσμο στο περιθώριο της καπιταλιστικής μητρόπολης, καταδικασμένο να ζει καθημερινά μέσα στην αγωνία μιας επισφαλούς επιβίωσης και να υφίσταται τις διαρκείς επιδρομές των κατασταλτικών κρατικών συμμοριών. Έναν κόσμο όπου ο πόλεμος που έχουν εξαπολύσει εναντίον του το κράτος και τα αφεντικά παίρνει τη μορφή ενός αυτοκαταστροφικού πολέμου όλων εναντίον όλων με στόχο την επιβίωση με κάθε μέσο. Αυτός ο κόσμος, τη στιγμή που εξεγείρεται, τη στιγμή που ενώνεται ενάντια στον κοινό εχθρό, γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνος για το καθεστώς.

Αυτό που ενοποιεί τους εξεγερμένους της Γαλλίας δεν είναι αυτή καθαυτή η καταγωγή τους, το γεγονός ότι είναι στην πλειοψηφία τους παιδιά μεταναστών, αλλά η ταξική συνθήκη που βιώνουν ως τέτοιοι, μια συνθήκη στην οποία αρνούνται να υποταχθούν. Αυτό που τους ενοποιεί είναι το ζοφερό παρόν και το ακόμα ζοφερότερο μέλλον που τους επιφυλάσσει το ανθρωποβόρο σύστημα του καπιταλισμού. Είναι το μίσος για τα προάστια-φυλακές όπου ζουν. Το μίσος για τα αφεντικά που έχουν υψώσει αυτές τις φυλακές και για τις στρατιές των μισθοφόρων που έχουν αναλάβει τη φρούρησή τους. Γι αυτό και η εξέγερσή τους παίρνει τη μορφή ενός άγριου αναρτοπολέμου με τους μπάτσους και εκφράζεται όχι μόνο με επιθέσεις ενάντια σε εταιρείες, εμπορικά κέντρα και κρατικά κτίρια - σε ο,τι ενσαρκώνει τον πλούτο, το νόμο και την τάξη στο χώρο των προαστίων - αλλά και με αναρίθμητους εμπρησμούς αυτοκινήτων και επιθέσεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς, σε ο,τι ενσαρκώνει τις ψευδαισθήσεις μιας στην πραγματικότητα αδύνατης απόδρασης από το γκέτο-φυλακή. Η καταστροφή της χαράς βρίσκει την απάντησή της στη χαρά της καταστροφής.

Η ένταση, η διάρκεια και η διάχυση της εξέγερσης στη γαλλική επικράτεια, αλλά και η απειλή εξάπλωσής της στο κέντρο του Παρισιού αναγκάζει το καθεστώς να καταφύγει στο μόνο μέσο που διαθέτει - ελλείψει οποιουδήποτε μηχανισμού διαμεσολάβησης - προκειμένου να επιβάλλει την τάξη : στην κήρυξη στρατιωτικού νόμου. Η άγρια κρατική τρομοκρατία που μετατρέπει - επίσημα πλέον - τα προάστια σε εμπόλεμες ζώνες δε μοιάζει ικανή να κάμψει το πνεύμα της αντίστασης. Όπως αναφέρουν σε κείμενό τους κάποιοι από τους εξεγερμένους, "Ο αγώνας θα είναι μακρύς και η μάχη μας δίκαιη. Είμαστε δημιουργήματα αυτής της κοινωνίας και αυτό αποδεικνύει ότι αυτός ο πολιτισμός οδεύει στο χαμό του. Δεν έχουμε πλέον τίποτα να χάσουμε".

Αυτές είναι οι πρώτες σταγόνες της καταιγίδας που έρχεται. Ζούμε κι αγωνιζόμαστε γι αυτήν.

 

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ!
ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ, ΑΥΡΙΟ ΠΑΝΤΟΥ!

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΚΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

 

Ομάδα αναρχικών συντρόφων
Αθήνα, 15 Νοέμβρη 2005