ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ SOLIDARIOS

 

ΝΑΞΟΣ, κείμενα - εκδηλώσεις - κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο

 

.

 

 

μήνυμα ενός συντρόφου για την αντιπολεμική πορεία της 3 Απρίλη στη Νάξο

...Οι διαδηλώσεις στις μικρές επαρχίες όπως η Νάξος, μπορεί να μην κυοφορούν εύκολα το αναπάντεχο, αλλά εξ’ αιτίας της σπάνης τους είναι σημαίνοντα κοινωνικά γεγονότα.

Η πορεία της Πέμπτης ήταν μαζική -1500 άτομα- δηλαδή κάτι παραπάνω από το 10% του πληθυσμού ανταποκρίθηκαν σ’ ένα κάλεσμα με κυρίαρχο σύνθημα “Στη Σούδα είναι οι τρομοκράτες και το ελληνικό κράτος τους κάνει τις πλάτες”. Οι μαθητές, παρ’ όλο που οι καθηγητές τούς απειλούσαν με απουσίες, τους αψήφησαν και κατέβηκαν από όλα τα σχολεία της Νάξου. Κατά τις 11.30 προσέγγισαν τον χώρο της συγκέντρωσης όπου είχαν στηθεί τα πανώ και η μικροφωνική (που έπαιζε Manu Chao, πρωτοφανές για τη Νάξο), ενώ διαβάζονταν αποσπάσματα από τις τρεις προκηρύξεις που έχουν γραφτεί. Η αρχική αμηχανία των πιτσιρικάδων, άπειροι σε τέτοιου είδους μαζώξεις, υποχώρησε με τα πρώτα συνθήματα, ήπια στην αρχή: “Μπους χασάπη, φύγε απ’ τη Βαγδάτη” που στη συνέχεια έγιναν λίγο πιο καυστικά κατόπιν και δικών μας παροτρύνσεων καθώς στο χώρο της συγκέντρωσης προσέγγιζαν κάποιοι Πασοκάνθρωποι: “Μπους χασάπη, Σημίτη συνεργάτη”.

Εκείνη τη στιγμή το μικρόφωνο πήρε γνωστός γραφικός (καθώς το ΚΚΕ δεν παίζει κανένα ρόλο στα τοπικά πράγματα), ο οποίος έχει ένα ιδιαίτερο κόλλημα με τους αμερικάνους προέδρους. Ο προηγούμενος, ο Κλίντον ήταν ανώμαλος και σεξομανής, αλλά στον τωρινό, τον Μπους δίνει ρεσιτάλ, ιδίως όταν βλέπει ότι το κοινό ανταποκρίνεται. Ιδού χαρακτηριστικό απόσπασμα: “....διαόλοι μες τα μάτια τωνε, που να πάει από κει πούρθε το ανθρωπόμορφο τέρας” χειροκροτήματα από το πλήθος και συνεχίζει “ο άθλιος πιθηκομούρης χιμπατζής βλαξ ηλίθιο, που σφάζει τους λαούς και περιμένει εμείς να τον παρακολουθούμε...”. Ο κόσμος μειδιά αλλά και εκστασιάζεται, και καθώς το πρόσωπό του έχει κοκκινήσει και φουντώσει απ’ το θυμό, αλλά και εντυπωσιασμένος από τη ρητορική του δεινότητα, προσπαθεί να συνεχίσει. αλλά ευτυχώς κάποιοι πιο ψύχραιμοι τον απομακρύνουν για την αποφυγή τυχόν εγκεφαλικών επεισοδίων.....

Αξιοσημείωτος είναι ο ρόλος των μπάτσων και των λιμενικών, καθώς λόγω λιμανιού οι αρμοδιότητές τους αλληλοεμπλέκονται. Ήταν λοιπόν σαν ψάρια έξω από το νερό. Στις επίμονες ερωτήσεις τους για το πότε θα ξεκινήσει η πορεία για να αποκλείσουν το δρόμο ή ποια θα είναι η κατάληξή της, τους απαντούσαμε “δεν ξέρουμε, θα δούμε, έχει ωραία μέρα κλπ”.... Όταν απεγνωσμένα αναζητούσαν τον υπεύθυνο της συγκέντρωσης κάποιος τους έδειξε ένα τρίχρονο αγοράκι, κι όταν μας τα παραπρήξανε τους είπαμε να μας κάνουν τη χάρη....

Με τους μπάτσους λοιπόν να τα έχουν χαμένα (σκεφτόμενοι πιθανώς, ότι γι’ αυτό φύγαν από την Αθήνα, για να αποφύγουν τέτοιου είδους καταστάσεις) ξεκίνησε η πορεία με κατεύθυνση τη διασταύρωση του κεντρικού δρόμου με την Αγία Άννα, με σκοπό την κατάληψη του επικίνδυνου ακόμη και για τους πεζούς (εξαιτίας των πρόσφατων πλημμυρών) οδοστρώματος. Οι πιτσιρικάδες εξοπλισμένοι με καπνογόνα, άπειρα δυναμιτάκια και αυγά δημιούργησαν πολύ καλό παλμό. Το θετικό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι παρ’ όλη την πλημμελή συμμετοχή τους στην πρώτη πορεία στις 13 Φλεβάρη, θυμόντουσαν πολλά από τα συνθήματα, και μάλιστα τα πιο δυναμικά, όπως “Στη Σούδα με φόρα να εκτεθεί η χώρα” “Νάτο το Μπόινγκ στο Μανχάτταν...” κα. Αυτή τη φορά, και όπως ανεβαίναμε στον κεντρικό δρόμο, θες τα δυναμιτάκια που έκαναν δαιμονισμένο κρότο μες στα στενά, θες τα συνθήματα που είχαν αμιγώς αναρχικά “Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ-ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ” “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ-ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ”κλπ μ’ έκαναν να νιώθω πολύ καλά που είμαι στη Νάξο. Υπήρχαν βέβαια και διάφοροι άνθρωποι από χωριά που συμμετείχαν οι οποίοι σχολίαζαν κι επικροτούσαν τα συνθήματα που τους άρεσαν. Για κάμποση ώρα περπατούσα δίπλα σε δυο απεραθίτες των οποίων οι διάλογοι είναι ενδεικτικοί. Στο: “L.A. L.A. fuck the usa” η μεγάλη απορία τους ήταν: “Μα ήντα είναι τούτο το ελεη ρε Φλώριο;” Σ’ ένα σύνθημα για τη Σούδα έγινε ο ακόλουθος διάλογος “μα ήντα τσοι θωρούν οι κρητικοί και δεν τσοι πετάνε έξω;...Ξέρω γω Φλώριο μου, έχει χαλάσει ο κόσμος πια...”. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, εκείνη την στιγμή μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες εικόνες του αποκλεισμού και της κορυφαίας του στιγμής που ήταν το Σάββατο το βράδι όταν σερβιρίστηκε το γαμοπίλαφο. Σκεφτόμουνα λοιπόν πόσο απογοητευμένοι θα ήμασταν εμείς οι ναξιώτες καθώς οι κρητικοί έχουν την κακή συνήθεια (κάτι που τους επεσήμανα και εγώ αλλά και ένας άλλος σύντροφος από τη Νάξο ) ότι παραβράζουν τη γίδα. Εδώ το κρέας είναι έτοιμο μόλις πάρει βράση. Αν μη τι άλλο πάντως θα υπήρχε πρόσφορο έδαφος για πολιτιστικές ανταλλαγές.

Στα της πορείας πάλι. Όταν φτάσαμε στο τελικό σημείο, λίγο πιο κάτω από το Επαρχείο, κάηκαν η βρετανική και η αμερικάνικη σημαία, με όλη την απαραίτητη τελετουργία και τα κατάλληλα συνθήματα. (...) Ήταν μια όμορφη εμπειρία που θα ήταν ευχάριστο να επαναλαμβανόταν και με σημαίες άλλων κρατών.

Στα αξιοπρόσεκτα της πορείας ήταν και η εμφάνιση για πολύ λίγο, και από το πεζοδρόμιο του αντιδημάρχου με τα απαραίτητα περιττά του κιλά (αν και στην περίπτωσή του δεσπόζουν) που συνοδευόνταν από έναν χασοδίκη μεταμελημένο κκε, στρατηγικό αναλυτή και δεξί χέρι του δημάρχου, και οι οποίοι παρακολουθούσαν μουδιασμένοι την πορεία. Οι συγκεκριμένοι, προφανώς ακολουθώντας τις εντολές Λαλιώτη να κατεβαίνουν στις αντιπολεμικές εκδηλώσεις για να μη χάνουν επαφή με το κίνημα, ήρθαν. Αλλά επειδή και το κίνημα καλό είναι να μη χάνει επαφή μαζί τους κι επειδή τελευταία κυκλοφορούν πολλά αυγά , γιαούρτια, μπογιές, οι τελευταίοι έμειναν μακριά από το πεδίο βολής και την έκαναν ώστε να μην εκτεθούν.

(...)

 ένας σύντροφος από τη Νάξο