(Αναρχικό Δελτίο, νο 6, Μάης 2000)

Με αφορμή τις εκλογές της 9ης Απρίλη

“Η εξουσία που καλπάζει από πάνω μας και της φιλάμε τα πέταλα!”
Χάινριχ Μαν: Ο νομοταγής πολίτης

Τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά του κόσμου, παρ’ όλες τις επιμέρους διαφορές τους, συνεργάζονται, οργανώνονται και χαράζουν την κοινή πορεία τους σε πλανητικό επίπεδο. Τα ντόπια αφεντικά, συμμετέχοντας με ενθουσιασμό και μεγάλες προσδοκίες στην Παγκοσμιοποίηση, αναδιαρθρώνουν και εκσυγχρονίζουν το κράτος και το κεφάλαιο στην Ελλάδα, με βάση αυτή την προοπτική, επιβάλλοντας τους νέους όρους της ανάπτυξης και της κυριαρχίας τους μέσα από την νομιμοποιητική ισχύ της κοινοβουλευτικής δικτατορίας τους, η οποία ως πλέον σύγχρονο και λειτουργικότερο πολιτικό σύστημα αντικατέστησε την προ 25ετίας στρατιωτική δικτατορία. Η ανά τετραετία, απόλυτα ελεγχόμενη από τα αφεντικά, εκλογική διαδικασία αποτελεί το μηχανισμό για την απόσπαση της αναγκαίας κοινωνικής συναίνεσης στην ισχύ της κοινοβουλευτικής δικτατορίας τους, και ευρύτερα του κράτους και του καπιταλισμού. Κάθε συμμετοχή στην εκλογική φάρσα της 9ης Απρίλη δεν ήταν παρά η προκαταβολική συνενοχή, η υποταγή και ο αφοπλισμός απέναντι στο προσχεδιασμένο και εφιαλτικό μέλλον που έχουν δρομολογήσει τα ντόπια αλλά και τα υπερεθνικά αφεντικά στα μεγάλα κέντρα εξουσίας της Δ. Ευρώπης και της Β. Αμερικής.

*

Η “ανάπτυξη” είναι ήδη παρούσα και καλπάζουσα, μέσα από την ένταξη στην ΟΝΕ και την ευρωπαϊκή “σύγκλιση”, τις ιδιωτικοποιήσεις των λεγόμενων δημόσιων επιχειρήσεων προκειμένου να γίνουν πιο “αποτελεσματικές” (σε τί ακριβώς;), τη συρρίκνωση του πεπαλαιωμένου “κράτους πρόνοιας” σύμφωνα με τις επιταγές της ελεύθερης αγοράς, την ενίσχυση των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων και του χρηματιστήριου, τα μεγάλα έργα καπιταλιστικής υποδομής για τη διακίνηση έμψυχων κι άψυχων εμπορευμάτων, την διείσδυση στα καθημαγμένα Βαλκάνια και την προώθηση των ποικίλων συμφερόντων του ντόπιου και του υπερεθνικού κεφαλαίου, ενώ η συμμετοχή σε διεθνείς εγκληματικές συνεργασίες όπως οι “ειρηνευτικές και ανθρωπιστικές” εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Κόσοβο, στη Βοσνία κ.α. είναι μια από τις προϋποθέσεις για τη συμμετοχή των ελληνικών αφεντικών στη λεία.

Όπου “ανάπτυξη” σημαίνει από τη μια περισσότερη εξουσία, πλούτο και ευημερία για τα αφεντικά και τη στρατιά των λακέδων τους και από την άλλη δραματικές καθημερινές συνέπειες σε όλους όσους βρίσκονται μπροστά στο δρόμο της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. λεηλασία και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και των τοπικών κοινωνιών, παραγωγή και εκμετάλλευση φθηνού κι αναλώσιμου εργατικού δυναμικού, ανέχεια και εξαθλίωση, τρομοκρατία και καταστολή.

Η “εγκληματικότητα”, η οποία σαν αναπόφευκτη πραγματικότητα απορρέει από τη ίδια τη φύση της κυριαρχίας που επιβάλλει την εξαθλίωση σαν όρο ζωής σε εκείνους που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να γεύονται τα προνόμια της κυρίαρχης κοινωνίας των 2/3, αποτέλεσε και το βασικό επιχείρημα όλου του φάσματος της κοινοβουλευτικής δικτατορίας για την ενίσχυση του κατασταλτικού μηχανισμού της.

Έτσι λοιπόν, τη στιγμή που υπάρχει υπερπληθώρα φθηνού εργατικού δυναμικού μέσα από την εξάπλωση της μαύρης εργασίας, τα πογκρόμ, οι απελάσεις και οι δολοφονίες σε βάρος των μεταναστών γίνονται στο όνομα της πάταξης της “εγκληματικότητας”, ενώ η αστυνομοκρατία επιβάλλεται παντού με στόχο την ενίσχυση ενός ολοένα και πιο ασφυκτικού κοινωνικού ελέγχου σε όλα τα επίπεδα και τις πτυχές της κοινωνικής ζωής.

Η καταστολή και η τρομοκρατία των κοινωνικών αντιστάσεων που εκδηλώθηκαν στην προηγούμενη περίοδο ενάντια σε προγράμματα και σχέδια της κυριαρχίας (που αφορούσαν τη νεολαία και την εκπαίδευση, την εργασία και την ανεργία, την ανάπτυξη και το περιβάλλον) προμηνύουν την επίταση του νομοθετικού εκσυγχρονισμού και τον υλικό εξοπλισμό των δικαστικών και διωκτικών μηχανισμών για τον αποτελεσματικότερο περιορισμό και την εξουδετέρωση των κοινωνικών αντιστάσεων.

*

Η απρόσκοπτη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δικτατορίας για την αμείλικτη καθυπόταξη στον έλεγχο και τα συμφέροντα των αφεντικών, μέσα από την χειραγώγηση των ΜΜΕ, την εκπαίδευση, την αστυνομοκρατία και την επιβολή της εργασιακής και κοινωνικής πειθαρχίας, για να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματική χρειάζεται την επικύρωση και το άλλοθι της κοινωνικής συναίνεσης. Αυτό ήταν το νόημα και το ζητούμενο των πρόσφατων εκλογών της 9ης Απρίλη.

Καμία ψήφος, ανεξάρτητα του κομματικού προσανατολισμού της προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά, δεν πήγε χαμένη... Κάθε ψήφος ήταν ταυτόχρονα και μια ψήφος επικύρωσης του πολιτικού συστήματος της κοινοβουλευτικής δικτατορίας και του κοινωνικού καθεστώτος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Επιβεβαιωμένα τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά μπορούν τώρα να κλιμακώσουν τις επιθέσεις τους ενάντια σε αυτούς που παρεμποδίζουν ή αντιστέκονται στις επιταγές τους. Άλλωστε ποτέ δεν σταμάτησαν κι αυτή ήταν η ιδιαιτερότητα της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου, αφού η αναστολή της επίθεσης ήταν περιορισμένη έως και ανύπαρκτη: οι απελάσεις των μεταναστών, οι δολοφονίες από τους μπάτσους, η καταστολή των αντιστάσεων, οι διώξεις και οι φυλακίσεις συνεχίστηκαν...

*

Ωστόσο, μπροστά στο ζοφερό μέλλον που προετοιμάζουν τα αφεντικά, οι αντιστάσεις και εδώ και παγκόσμια εξακολουθούν να ξεσπούν και να μαίνονται. Οι αναρχικοί, θα είμαστε παντού, πάντοτε και με όλα τα μέσα του αγώνα, εκεί που υπάρχουν οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες της αντίστασης, στην κατεύθυνση της ανατροπής και για την προώθηση της συνείδησης πως το κράτος και ο καπιταλισμός δεν έχουν κανένα περιθώριο βελτίωσης... ο ολοκληρωτικός αφανισμός της κυριαρχίας είναι ο μόνος ευγενής προορισμός της.

Α-Nemus

1