Αγαπημένοι φίλοι, σύντροφοι, συναγωνιστές. Για μια ακόμη φορά αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο των δικών-κρατικών καταδικών. Εκεί όπου οι ασφαλίτες τους κατασκευάζουν τις κατηγορίες και οι εισαγγελείς τους προαποφασίζουν τις ποινές. Το χρονικό των συλλήψεων και ο τρόπος αυτών κατά την 15η του Φλεβάρη είναι πάνω κάτω γνωστά, τόσο για μένα όσο και για τους λοιπούς συλληφθέντες οπότε περαιτέρω αναφορά τη θεωρώ τουλάχιστον περιττή.

Αφού ξυλοκοπηθήκαμε, εξευτελιστήκαμε κ.τ.λ. γνωστά που λαμβάνουν χώρα στο άντρο τους και στον προθάλαμο του Κορυδαλλού (βλ. Δικ. Ευελπίδων), η κρατική μηχανή είχε ήδη αποφασίσει ότι κάποιος-οι έπρεπε να πληρώσει το μάρμαρο για τη “ζημιά”. Αυτός έμελλε να είμαι εγώ, για λόγους ευνόητους που άλλοι τους ξέρουν, άλλοι πάλι όχι. Αυτό βέβαια ποσώς έχει σημασία.

Κρατούμενος στην ουσία για δέκατη τρίτη συνεχόμενη ημέρα θα παραμείνω εδώ μέχρι την αποφυλάκισή μου με ψηλά το κεφάλι, με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, όπως άλλωστε αρμόζει σε κάθε αγωνιστή, και με τη δύναμη αυτή που αντλώ απ' όλους εσάς οι οποίοι δίνετε το δικό σας αγώνα εκεί έξω στη “μεγάλη φυλακή”, παλεύοντας για τη δική μου αποφυλάκιση και για όσους βρίσκονται στα κελιά.

Το ότι η σύλληψη και η προφυλάκισή μου είναι πέρα ως πέρα άδικη, κατασκευασμένη και ως παράδειγμα των κρατιστών και των σκυλιών τους για τους λοιπούς “ταραξίες”, ακούγεται ήδη κοινότυπο.

“Άμεση Απελευθέρωση σ' όσους είναι στα Κελιά”

*