Η άμεση δράση ενάντια σε σύμβολα του κράτους και του κεφάλαιου (δύο αστυνομικά τμήματα, δεκάδες τράπεζες, ένα στρατιωτικό και ένα δικαστικό μέγαρο, γραφεία καθεστωτικού συνδικάτου), οι συγκρούσεις με την αστυνομία που χρησιμοποίησε πλαστικές σφαίρες, οι επιθέσεις στις διμοιρίες και τις κλούβες, τα οδοφράγματα και η παρουσία χιλιάδων ανθρώπων που, σε όλες τις δύσκολες στιγμές όταν η αστυνομία εφορμούσε, αρνούνταν να φύγουν και συνέχιζαν να φωνάζουν ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ, Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ, δημιούργησαν μια επαναστατική κατάσταση, μια ατμόσφαιρα γιορτής και εξέγερσης, οργής και εκδίκησης, τόσο για την καταστολή που δέχτηκε η αντικαπιταλιστική συγκέντρωση της 15ης Μάρτη όσο και για όλη την καταστολή, τις συλλήψεις και τα βασανιστήρια που έχουν υποστεί οι σύντροφοί μας που αγωνίζονται σε όλο τον κόσμο, από το Σηάτλ και την Πράγα ως το Γκέτεμποργκ και τη Γένοβα.

Δίπλα στα σπασμένα γραφεία του συνδικάτου υπήρχε γραμμένο το σύνθημα "Σε κοροϊδεύουν, σε χειραγωγούν, κλέβουν τη δύναμή σου", και στις κατεστραμμένες τράπεζες γραφόταν "ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ!", οι διαδηλωτές φώναζαν ΚΑΤΩ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ, ενώ άλλα συνθήματα στους τοίχους αφορούσαν τους φυλακισμένους αγωνιστές και τον αναρχικό κρατούμενο Claudio Lavazza, με κυρίαρχο το σύνθημα O CARLO ΖΕΙ!

Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν ασφαλίτες που έκαναν συλλήψεις μέσα απ' το μπλοκ, και αυτός εξάλλου ήταν ο λόγος που βρίσκονταν εκεί. Πολλοί ασφαλίτες που αναγνωρίστηκαν από διαδηλωτές ξυλοκοπήθηκαν και κυνηγήθηκαν. Έγιναν επίσης συμπλοκές με μέλη της περιφρούρησης που στέκονταν μπροστά στις τράπεζες και την αστυνομία και επιχειρούσαν βίαια να απωθήσουν συντρόφους.

Στη Βαρκελώνη αναδείχτηκε για μια ακόμη φορά πως ο αγώνας ενάντια στην παγκόσμια δικτατορία του κράτους και του κεφάλαιου δεν υποχωρεί μπροστά στην καταστολή, δεν ξεπουλιέται στους ρεφορμιστές και στην κοινωνική ειρήνευση μπροστά στα συνεχή εγκλήματα της κυριαρχίας. Ο αγώνας συνεχίζεται, αντιπαρατιθέμενος στις δυνάμεις του κράτους, ανεξέλεγκτος από τη χειραγώγηση, από αυτούς που πιστεύουν σε παλιά και νέα μοντέλα εξουσίας, σε κοινοβούλια και ΜΚΟ. Συνεχίζεται προτάσσοντας πως δεν υπάρχει κανένα άλλο όριο από έναν κόσμο χωρίς κράτη και σύνορα, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Κουβαλάμε έναν καινούριο κόσμο στις καρδιές μας και αυτός ο κόσμος είναι ζωντανός μέσα στις προσπάθειές μας να καταστρέψουμε το υπάρχον ιεραρχικό και καταπιεστικό καθεστώς. Είναι ζωντανός τις στιγμές της αντεπίθεσης, τις στιγμές που στεκόμαστε μαζί ενάντια στην καταστολή, τις στιγμές που μοιραζόμαστε τον αγώνα για ελευθερία με όλους τους κολασμένους της γης, με όλους τους εξεγερμένους συντρόφους.

Από τους δρόμους της Γένοβας ως την Αργεντινή, από την Ιντιφάντα ως τους αγωνιζόμενους στη Βολιβία και την Κολομβία, από τις διαδηλώσεις μέσα στις στρατιωτικοποιημένες ΗΠΑ και τους αγώνες των φυλακισμένων και των μεταναστών ως τους δρόμους της Βαρκελώνης...