Αναρχικό Δελτίο, νο 37, Δεκέμβρης 2005

ΣΧΟΛΙΑ & ΑΛΛΑ

Το ταμπλώ που κρέμασε κάποιος σε μια κολόνα στο πολυτεχνείο κι έγραφε “κοιτώντας ο καθένας την πάρτη του στις δουλειές γυρνάμε όλοι παρέα στον 19ο αιώνα” δεν μπορούσε παρά να υποβάλει σε μελαγχολικές σκέψεις για τις κυρίαρχες σχέσεις μεταξύ των εργαζόμενων, ακόμα κι όταν αυτοί είναι σύντροφοι, μέσα στις διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες εκμετάλλευσης και καταπίεσης από τα αφεντικά. Το παλιό σύνθημα “εθνικός τσαμπουκάς και στη δουλειά μαλάκας” σίγουρα δεν είναι αρκετό για να περιγράψει μια κατάσταση, καθώς η σιωπή κι η εξατομίκευση μπροστά στα αφεντικά δεν αφορά μόνο τους “άλλους”... Υπάρχουν κάθε είδους τσαμπουκάδες εκτός δουλειάς που σβήνουν όμως και χλωμιάζουν μπροστά στα αφεντικά, χωρίς βέβαια να εξαιρείται και ο κατά τα άλλα “αναρχικός τσαμπουκάς”.

“Κάθαρση” είναι η σημαία που ανεμίζουν οι υπηρέτες παντοειδών αντικοινωνικών συμφερόντων. Aνεξαρτήτως ποια είναι αυτά, μπροστά στη δημοσιογραφομαχία μεταξύ των αστέρων, Σεραφείμ και Μάκη, ο καθένας καταλαβαίνει ότι πρόκειται για σύγκρουση συμφερόντων, αλληλοσπαραγμό κροκοδείλων στο βούρκο των ΜΜΕ. Το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι να γυρίζει την πλάτη με αδιαφορία και να εύχεται το χειρότερο. Αμφότεροι δεν είναι τίποτα περισσότερο από καλοπληρωμένους ματσουκοφόρους και κοντυλοφόρους λακέδες της εξουσίας.

“Από τους δρόμους των πόλεων της Δύσης ως τα βουνά του Αφγανιστάν, περνώντας από τα νησιά της Νοτιοανατολικής Ασίας και το Κέρας της Αφρικής, αυτός ο πόλεμος θα γνωρίσει πολλά γυρίσματα. Και ο εχθρός πρέπει να ηττηθεί σε όλα τα πεδία της μάχης”!

- Αυτά ακριβώς λέμε κι εμείς τόσα χρόνια πρόεδρε...

- Όταν θα έρθει η ώρα για τις κλωτσιές και θα ρωτάει γιατί, θα ισχύει η ίδια απάντηση... γιατί είσαι το αφεντικό!

 

*