(Αναρχικό Δελτίο, νο 31, Νοέμβρης 2004)

Η δίκη των κατηγορούμενων για συμμετοχή στον ΕΛΑ
και το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταδίκης

Στις 11 Οκτώβρη το έκτακτο στρατοδικείο του Κορυδαλλού ανακοίνωσε, και τυπικά, τις προαποφασισμένες εξοντωτικές καταδίκες για τέσσερις από τους κατηγορούμενους ως μέλη του ΕΛΑ. Επέβαλε 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση στους Αγγ. Κανά, Κ. Αγαπίου, Ειρ. Αθανασάκη και Χ. Τσιγαρίδα που οδηγήθηκαν στα κελιά του Κορυδαλλού, ενώ ο Μ. Κασσίμης απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες. Ο Χρήστος Τσιγαρίδας αμέσως μετά τη φυλάκισή του ξεκίνησε απεργία πείνας, συμμετέχοντας στην ήδη εξελισσόμενη απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων που έχουν καταδικαστεί για συμμετοχή στη 17Ν, αντιδρώντας με αυτόν τον τρόπο στο απάνθρωπο ειδικό καθεστώς κράτησης.

Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η δίκη επιβεβαίωσε την ύπαρξη, πλέον, ενός νέου κατασταλτικού μοντέλου από τη μεριά του κράτους που περιλαμβάνει έκτακτα δικαστήρια με ειδική σύνθεση, κατασκευασμένους μάρτυρες και σειρά απροκάλυπτων μεθοδεύσεων. Σε αυτή την παρωδία δίκης, ελλείψει οποιουδήποτε στοιχείου, παρέλασαν ανεκδιήγητοι “μάρτυρες”, όπως ο δημοσιογράφος-ντετέκτιβ που κράδαινε “αποκρυπτογραφημένα έγγραφα της Στάζι”. Και φυσικά η καθοδηγούμενη από τους μπάτσους Σ. Κυριακίδου η οποία κατέθεσε ό,τι της ζητήθηκε εις βάρος του πρώην συζύγου της Αγγ. Κανά, του Κ. Αγαπίου -ενός ανθρώπου που δεν εξαργύρωσε τη συμμετοχή του σε αγώνες από την εποχή της δικτατορίας και ο οποίος βρισκόταν στο στόχαστρο των μηχανισμών επί χρόνια- και εις βάρος της Ειρήνης Αθανασάκη που είχε στο παρελθόν αρνηθεί να συνεργαστεί με τις αρχές στην ενοχοποίηση του Αγαπίου. Τα παραληρήματα της Κυριακίδου αναγνωρίστηκαν από τους δικαστές ως “αποδεικτικά στοιχεία”, και όπου βέβαια δεν τα κατάφερνε η ίδια, φρόντιζε να τα μπαλώνει ο εισαγγελέας Πάτσης. Ενδεικτικό της παρωδίας που εκτυλίχθηκε στον Κορυδαλλό είναι ότι και οι τέσσερις καταδικάστηκαν για ηθική αυτουργία σε δεκάδες ενέργειες του ΕΛΑ χωρίς να παρουσιάζεται πουθενά φυσικός αυτουργός των ενεργειών.

Το σκοπούμενο για το κράτος είναι να νομιμοποιήσει κοινωνικά τα έκτακτα δικαστήρια, τους τρομονόμους και τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις εις βάρος αγωνιστών, και για να το επιτύχει συντηρεί ένα κλίμα τρομοϋστερίας μέσω της προπαγάνδας για τον κίνδυνο της "τρομοκρατίας", προτάσσει το ιδεολόγημα της "ασφάλειας" και ενσπείρει στην κοινωνία τον φόβο έτσι ώστε όλα να επιτρέπονται απέναντι στους "τρομοκράτες".

Παρά τη διαρκή θωράκιση του καθεστώτος, κανένα δικαστήριο και κανένας νόμος δεν μπορεί να κάμψει τη βούληση για αγώνα, για ελευθερία, για έναν άλλο κόσμο απαλλαγμένο από το κράτος και τα αφεντικά.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

G.

 

 

*

1